In mijn vorige blog heb ik jullie verteld over het succesverhaal van Doc Rivers. Een Hall of Fame Basketballcoach. Met regels voor succes als: wees nooit een slachtoffer en een kampioen krijgt de meeste klappen. Maar misschien wel zijn belangrijkste pijler voor succes is Ubuntu. Een oude, Zuid Afrikaanse levensfilosofie die niet toevallig ook door grootheden als Desmond Tutu en Nelson Mandela wordt/werd omarmd.
Omdat ik erg geïnspireerd ben door het verhaal van Doc en graag leer, heb ik het uitermate inspirerende boek: Opsoek naar Ubuntu, van Annette Nobuntu Mul gekocht. En in één ruk uitgelezen. Een absolute aanrader.
De essentie van Ubuntu is: ik ben omdat wij zijn. Een mens is een mens door andere mensen. Of, zoals Doc zegt: Ik kan niet volledig mezelf zijn tenzij jij dat ook kan. Nederigheid is gepast, maar niet in de zin van je klein maken. Het gaat er juist om het beste van jezelf te geven. En geven is niet zomaar weggeven. Want, zo zegt het boek: You build a living by what you earn, but you build a life by what you give.
Sawubona
Het eerste woord in een begroeting in het isiZulu (de taal van de Zuid Afrikaanse Zulu’s) is Sawubona. Letterlijk betekent dit: Ik zie jou. Je beantwoord dit met Sikhona, hier ben ik.
Roche Mamabolo, een Zuid Afrikaans ondernemer zegt het mooi. Sawubona is een uitnodiging om elkaar echt te erkennen en herkennen. Hij zegt, als je elkaar niet ziet ga je elkaar ook niet waarderen. Het gaat dus om echt zien. En je echt durven laten zien. Een uitnodiging om echt met elkaar te connecten en verbinding te maken.
Stress, burn out en depressie zijn inmiddels onze volksziekte nummer 1. De belangrijkste oorzaak van deze psychische problemen is het zich niet verbonden voelen met familie, gemeenschap, werk of relatie. Of zoals de beroemde psychotherapeut Edith Eger (zelf overlevende van Auschwitz) het zo mooi stelt: Het tegenovergestelde van depressie is expressie.
Zie je de ander, is dus de vraag. Zie je de ander echt? Kijk je ook naar wat er zich onder de waterspiegel afspeelt. Neem je genoegen met het antwoord “Goed”, op de vraag “Hoe gaat het met je?” Of houd je in en vraag je door, “Hoe gaat het echt met je?” En laat je de ander dan praten en luister je om te begrijpen? Niet om advies te geven, of zelf het verhaal over te nemen. Durf je door te vragen. Ook die vragen te stellen waar je klotsende oksels en knikkende knietjes van krijgt?
Je écht laten zien?!
En als het je gevraagd wordt. Durf je je dan ook écht te laten zien. Durf je je zorgen, zwaktes, kwetsbaarheden en angsten te tonen. Durf je het masker van je ego af te doen en je werkelijk te laten zien. Omdat de ander je wel voor, maar niet in de kop kan kijken.
Er is een prachtig Afrikaans gezegde. Wijze mensen bouwen bruggen, dwazen bouwen muren. Zijn we in staat, in deze polariserende, eenzame wereld, de muren te slechten en te laten vallen? De verbinding te zoeken? Zowel privé als business. Zijn we in staat onze verschillen te omarmen, te luisteren naar het wat, hoe én waarom van die ander? En zijn we in staat ons ego te slechten en de ander een echte inkijk in onszelf te geven?
De pijler van elk succesvol team is vertrouwen, verbinding. Elkaar kennen, herkennen en elkaars eigenaardigheden erkennen en omarmen. Omdat dat nu eenmaal leidt tot minder uitval, meer creativiteit, innovatie en synergie. Het verbaast me eigenlijk altijd in teamsessies die ik doe hoe weinig teamleden van elkaar weten. En hoe ongelooflijk waardevol het is om een kijkje onder de waterspiegel van de ander te nemen. Welk een invloed dat heeft op het wederzijds begrip, het vertrouwen en ja, de verbinding.
Ik ben ooit in flow begonnen om mensen en organisaties te helpen de beste versie van zichzelf te worden. Laat dat nu ook precies de betekenis van Ubuntu zijn. Met vriendelijkheid, compassie en connectie het beste in jezelf en elkaar naar boven te halen. Dat begint bij het echt zien van elkaar. Sawubona!
